Cassatieprocedure

De cassatieprocedure is wezenlijk anders dan de gewone procedure bij de rechtbank en het hof. Om deze reden geven we hierbij kort uitleg over de cassatieprocedure.

De rechtbank en het hof beoordelen en beslissen over de zaak die de partijen voorleggen. De Hoge Raad heeft als cassatierechter echter een andere taak. De Hoge Raad beoordeelt namelijk niet de zaak, maar de uitspraak zoals gedaan door de feitelijke rechter. Hij beperkt zich bij de beoordeling van het cassatieberoep tot de toetsing van de uitspraak waartegen het cassatieberoep zich richt en die toetsing is bovendien zeer beperkt. In cassatie wordt alleen gekeken of de uitspraak van het hof juridisch juist is, of de regels van procesrecht in acht zijn genomen (stelplicht, bewijslast, twee-conclusie regel, de grenzen van de rechtsstrijd, reformatio in peius ect.), en of het hof zijn beslissing voldoende duidelijk heeft gemotiveerd. Over het algemeen vindt de Hoge Raad kleine onvolkomenheden in de motivering van de beslissing onvoldoende om de uitspraak te vernietigen. Dit geldt zeker als de Hoge Raad zich met het resultaat kan verenigen. In cassatie kunnen in beginsel geen nieuwe feiten en bewijzen worden ingebracht.

Geen pro-forma beroep

Een “pro forma” cassatieberoep kan niet worden ingesteld. In een procesinleiding of verzoekschrift moeten meteen alle middelen c.q. gronden worden opgenomen. Op een later moment kunnen geen nieuwe klachten worden geformuleerd, tenzij bijvoorbeeld niet tijdig een proces-verbaal van de mondelinge behandeling van het hof voor het verstrijken van de cassatietermijn is ontvangen.

Uitkomst van de cassatieprocedure

De uitkomst van de procedure kan zijn dat de uitspraak van de feitenrechter wordt vernietigd, zodat de zaak opnieuw wordt behandeld door dezelfde of andere rechter. Die nieuwe rechter geeft dan een beslissing waarbij hij rekening moet houden met de beslissing van de Hoge Raad. Eveneens kan de Hoge Raad de zaak zelf in principale afdoen, maar dit is een uitzondering op de regel.