Als een werknemer uitvalt door een ongeval is dit in de eerste plaats natuurlijk erg vervelend voor de werknemer. Voor een werkgever kan dit echter ook vervelende gevolgen hebben. Als werkgever ben je op grond van artikel 7:629 BW verplicht om twee jaar lang 70% van het loon aan de zieke werknemer door te betalen. Het loon moet worden doorbetaald terwijl hier geen arbeid tegenover staat. Het uitvallen van de werknemer kan eveneens tot gevolg hebben dat de werkgever omzet mist of dat hij een vervangende kracht moet inschakelen om de zieke werknemer (tijdelijk) te vervangen. Voorts kan de werkgever geconfronteerd worden met re-integratiekosten en buitengerechtelijke kosten.

Indien er een partij aansprakelijk is voor het ongeval, rijst vervolgens de vraag of de werkgever het doorbetaalde loon, de gemiste omzet en de overige gemaakte kosten kan verhalen op de aansprakelijke partij (bijvoorbeeld een verzekeraar). Hieronder zal ik deze vraag beantwoorden.

Doorbetaald loon

Op grond van artikel 6:107a lid 2 BW kan de werkgever het doorbetaalde loon op de aansprakelijke partij verhalen. De werkgever heeft regres. De Hoge Raad heeft bepaald dat het verhaalsrecht van de werkgever ten aanzien van het doorbetaalde loon is beperkt tot het netto loon van de werknemer (Revabo/Amev, HR 24 oktober 2003). De werkgever kan dus niet de betaalde loonbelasting en sociale premies verhalen. Het verhaalsrecht wordt beperkt door het zogeheten civiel plafond. Kort gezegd betekent dit dat de werkgever slechts kan verhalen wat de werknemer had kunnen verhalen indien de werknemer zelf een vorderingsrecht zou hebben gehad. Aangezien een werknemer alleen netto bedragen zou kunnen verhalen, geldt hetzelfde voor de werkgever. De werkgever kan dus niet alle kosten bij ziekte verhalen.

Geen verhaalsrecht bij gemiste omzet en kosten van vervangende arbeidskracht

Ook kan een werkgever geconfronteerd worden met gemiste omzet (of lagere winst) door het uitvallen van de werknemer, hetgeen het geval kan zijn indien bijvoorbeeld de topverkoper van een onderneming door een ongeval thuis komt te zitten en de werkgever dit direct merkt doordat zijn omzet terugloopt. Deze gemiste omzet (of lagere winst) kan niet op de aansprakelijke partij worden verhaald, ook al is de schade een direct gevolg van het ongeval waarvoor deze partij aansprakelijk is. De wetgever heeft dit onwenselijk geacht en heeft hier geen wettelijke basis voor willen creëren. Ook de kosten van de vervangende arbeidskracht komen niet voor vergoeding in aanmerking. Slechts “verplaatste schade”, dat wil zeggen schadeposten van de werkgever waar de werknemer zelf ook aanspraak op zou hebben kunnen maken en welke zich “verplaatst” hebben naar de werkgever, komen voor vergoeding in aanmerking. De gemiste omzet en de kosten van een vervangende arbeidskracht zijn geen schadeposten waar de werknemer zelf aanspraak op zou kunnen maken. Deze beperking van het werkgeversregres wordt regelmatig kritisch besproken, maar heeft nog niet geleid tot een andere zienswijze bij de wetgever.

Re-integratiekosten

De werkgever is op grond van artikel 7:658a BW verplicht te bevorderen dat de arbeidsongeschikte werknemer het werk kan hervatten. De werkgever dient zich actief in te spannen voor de re-integratie van de werknemer. Indien het niet mogelijk is in zijn bedrijf, bevordert de werkgever de inschakeling van de werknemer in passende arbeid in een ander bedrijf. Alle redelijke kosten die de werkgever maakt in het kader van de re-integratie van de werknemer komen voor vergoeding in aanmerking. Dit volgt uit artikel 6:107a lid 3 BW. Te denken valt aan de kosten voor het inschakelen van een re-integratiebedrijf, de omscholingskosten indien de werknemer niet langer in staat is het werk van voor het ongeval op te pakken, maar bijvoorbeeld ook de kosten voor het aanpassen van de werkplek om de werknemer zo in staat te stellen het werk te hervatten.

Buitengerechtelijke kosten

Naast de hiervoor besproken kosten, kan de werkgever eveneens de in redelijkheid gemaakte buitengerechtelijke kosten verhalen op de aansprakelijke partij. Dit zijn de redelijke kosten ter vaststelling van de schade en aansprakelijkheid en de redelijke kosten ter verkrijging van voldoening buiten rechte (artikel 6:96 lid 2 sub b en c BW). Dit geldt voor zowel de in redelijkheid gemaakte interne als externe kosten. Bij interne kosten kan gedacht worden aan kosten voor het inschakelen van de eigen juridische afdeling. Externe kosten zijn bijvoorbeeld de kosten voor het inschakelen van een advocaat om het doorbetaalde loon op de aansprakelijke partij te verhalen.

Conclusie

De werkgever heeft een verhaalsrecht voor het (netto) doorbetaalde loon aan de werknemer indien de werknemer een ongeval is overkomen waarvoor een andere partij aansprakelijk is. De werkgever kan deze schade zelf verhalen op de aansprakelijke partij. Het is niet mogelijk een vergoeding te verkrijgen voor gemiste omzet en kosten van een vervangende arbeidskracht. Wel kunnen de re-integratiekosten en de gemaakte buitengerechtelijke kosten op de aansprakelijke partij verhaald worden. Indien gewenst kan ons kantoor u bijstaan in het verhalen het netto doorbetaalde loon en de genoemde kosten op de aansprakelijke partij. Mocht u hier vragen over hebben, neemt u dan vrijblijvend contact op.